Realia współczesnej ekonomiki produkcji

Wydziały produkcyjne zajmujące się obróbką starają się wytworzyć pewną liczbę części o określonej jakości, w określonym czasie i w określonej cenie. Konsekwentna realizacja tych celów wymaga kontroli niezliczonych czynników, takich jak parametry skrawania, koszty narzędzi i czasy przezbrojeń, eksploatacja obrabiarek, koszty manipulacji materiałami oraz koszty materiałowe i koszty pracy.

Ekonomika produkcji to sztuka znalezienia równowagi między czynnikami procesu w celu osiągnięcia żądanych wyników. Przez ponad dwa wieki historii obróbki skrawaniem liczba czynników odgrywających rolę w ekonomice produkcji zwiększyła się wielokrotnie. Produkcja ewoluowała od poziomu rzemiosła produkującego pojedyncze elementy do poziomu masowej produkcji standardowych części za pomocą obrabiarek. Udoskonalenie metod produkcji zapoczątkowało drugą generację produkcji masowej z liniami produkcyjnymi oraz coraz większą wydajnością wytwarzania identycznych części: mowa o masowej produkcji mało zróżnicowanego asortymentu (HVLM). Pojawienie się obrabiarek CNC i robotów umożliwiło uzyskanie wydajności, która rozpoczęła trzecią generację produkcji masowej. Ostatnio, dzięki zastosowaniu technik cyfrowych do programowania, sterowania obrabiarkami i obsługi obrabianych elementów, narodziła się czwarta generacja produkcji, znana jako Przemysł 4.0, w której możliwe jest opłacalne wytwarzanie zróżnicowanych produktów w niewielkich ilościach (HMLV).

Skuteczne przejście z produkcji HVLM na HMLV wymaga od producentów znajomości zmieniających się i coraz liczniejszych okoliczności ekonomiki produkcji oraz wykorzystania dostępnych informacji i technologii do analizy działań, która pozwoliłaby osiągnąć zakładane cele. Kluczowym elementem projektu transformacji jest odrzucenie nadmiernie uproszczonych przekonań i praktyk oraz ujawnienie ukrytych...